اولین وارد شونده به بهشت چه کسی است؟

تعدادی حدیث در این زمینه تقدیم می شود:
ـ رسولُ اللّهِ(ص): أوَّلُ مَن یَدخُلُ الجَنّةَ مِن خَلقِ اللّهِ الفُقَراءُ. (کنز العمّال: ۱۶۶۳۶)
پیامبر خدا(ص): نخستین خلق خدا که وارد بهشت مى شوند فقیرانند.

ـ عنه(ص): أوَّلُ مَن یَدخُلُ الجَنّةَ شَهیدٌ و عَبدٌ أحسنَ عِبادةَ ربِّهِ. (تنبیه الخواطر: ۱/ ۵۷)
پیامبر خدا(ص): نخستین کسى که داخل بهشت مى شود شهید است و بنده اى که پروردگارش را نیکو عبادت کرده باشد.

ـ عنه(ص): ثلاثةٌ أوَّلُ مَن یَدخُلُ الجَنّةَ: الشَّهیدُ فی سبیلِ اللّهِ، و المَمْلوکُ لَم یَشغَلْهُ رِقُّهُ عَن طاعةِ رَبّهِ، و فَقیرٌ ذو عِیالٍ مُتَعفِّفٌ. (تنبیه الخواطر: ۲/ ۱۲۱)
پیامبر خدا(ص): سه گروه پیش از همه وارد بهشت مى شوند: شهید در راه خدا، برده اى که بردگى اش او را از طاعت خداوندگارش باز نداشته است و تهیدستِ عیالوارِ خویشتندار.

ـ عنه(ص) لعلیٍّ(ع): إنَّ أوَّلَ أربَعةٍ یَدْخُلونَ الجَنّةَ: أنا و أنتَ و الحَسنُ و الحُسینُ. (المعجم الکبیر: ۱/ ۳۱۹/ ۹۵۰)
پیامبر خدا(ص) به على(ع) فرمود: نخستین چهار نفرى که وارد بهشت مى شوند من هستم و تو و حسن و حسین.

ـ عنه(ص): إنَّ أوَّلَ ثُلّةٍ تَدْخُلُ الجَنّةَ لَفُقَراءُ المُهاجِرینَ الّذین یُتَّقى بهِمُ المَکارِهُ. (مسند ابن حنبل: ۲/ ۵۷۲/ ۶۵۸۲)
پیامبر خدا(ص): نخستین گروهى که وارد بهشت مى شوند، تهیدستانِ مهاجرى هستند که بلایا و سختیها با وجود آنان دفع مى شود.

ـ الإمامُ علیٌّ(ع): قالَ لی رسولُ اللّهِ(ص): أنتَ أوَّلُ مَن یَدخُلُ الجَنّةَ، فقلتُ: یا رسولَ اللّهِ أدخُلُها قَبلَکَ؟! قالَ: نَعَم، إنّکَ صاحِبُ لِوائی فی الآخِرَة کما أنّکَ صاحِبُ لِوائی فی الدُّنیا، و حَامِلُ اللِّواء هُو المُتَقدِّمُ. (علل الشرائع: ۱۷۳/ ۱)
امام على(ع): رسول خدا(ص) به من فرمود: تو نخستین کسى هستى که وارد بهشت مى شود. عرض کردم: اى رسول خدا! آیا پیش از شما وارد بهشت مى شوم؟! فرمود: آرى، [زیرا] تو پرچمدار من در آخرتى، همچنان که در دنیا پرچمدار من هستى و پرچمدار، پیشرو است.

ـ عنه(ع): لَقد سَبقَ إلى جَنّاتِ عَدْنٍ أقْوامٌ ما کانوا أکْثرَ النّاسِ لا صَوما و لا صَلاةً و لا حَجّا و لا اعْتِمارا، و لکنَّهُم عَقَلوا عنِ اللّهِ مَواعِظَهُ. (تنبیه الخواطر: ۲/ ۲۱۳)
امام على(ع): مردمانى به سوى بهشتهاى جاویدان پیشى گرفته اند که از دیگران نه بیشتر روزه مى گرفتند، نه بیشتر نماز مى گزاردند و نه بیشتر حج و عمره مى رفتند؛ بلکه چون اندرزهاى خدا را دریافتند و پذیرفتند [به بهشت مى روند].

ـ الإمامُ الباقرُ(ع): أوَّلُ أهْلِ الجَنّةِ دُخولًا إلى الجَنّةِ أهْلُ المَعروفِ. (الأمالی للصدوق: ۳۲۶/ ۳۸۳)
امام باقر(ع): نخستین وارد شوندگان به بهشت، نیکوکارانند.